دوشنبه، شهریور ۱۶، ۱۳۸۸

استاد شجریان

دیروز برنامه دو روز اول صدای امریکا حلاوتی دیگر داشت، با حضور هنرمند محبوبم، استاد شجریان. راست بگویم، با همه صرفه‌جویی در به کار بردن عنوان استاد، محمدرضا شجریان از معدود هنرمندانی است که بی کمترین تردید استادش می‌دانم و می‌خوانم

بیوگرافی کوتاهی از استاد به زبان خودش را سالها پیش انتشار داده‌ام، علاقه‌مندان می‌توانند همان‌جا ببینندش، تکرار نمی‌کنم. فقط دو کلمه اضافه کنم، برای من که عشق و علاقه‌ام موسیقی کلاسیک غربی است بیشتر، درست خواندن و وسعت صدای استاد حیرت‌آور است. مقایسه می‌کنم، ناخودآگاه، با بزرگانی چون خوزه کارراس و پلاسیدو دومینگو، کمتر نیست، اگر بالاتر نباشد. از جوانی توجهم را با خواندن گوشه‌های سخت و گاه مهجور جلب کرد. در کاست خسرو خوبان مثلا، اگر عنوانش را درست بگویم بعد از سی و چند سال، راک خواند خواندنی. تا جوان‌ترها به اشتباه نیفتند، نه موسیقی راک که آنان دوست‌تر دارند، گوشه راک از ماهور غرضم است، همین طور بارها مخالف خوانده و مغلوب در چهارگاه، گاه به محدوده سوپرانو چنگ‌اندازی کرده است، شگفتا

دیشب که برنامه را می‌دیدم، باز هم ناخودآگاه یاد همین برنامه دو هفته پیش دو روز اول می‌افتادم که سیاوش قمیشی حاضر بود در آن، تو گویی آسمان باز شده، وجود ذیجود حضرت استادی پایین افتاده، با استاد گفتن‌های بی‌مزه مجری برنامه، که بی تردید حاصل ناآگاهی ایشان بود، جناب قمیشی با ابروهای گره خورده دو کلام حرف نزد، اگر زد، حرف حسابی نزد. استاد شجریان اما، در تمام یک ساعت زمان برنامه لبخندی شیرین به لب داشت و گفت آن چه باید می‌گفت

باز نمی‌توانم مقایسه نکنم استاد را با شهرام ناظری... شر می‌شود، می‌دانم، هر چه باد باد. سالها پیش جایی گفتم و نوشتم، به مزاح، شهرام ناظری پنجاه دقیقه نوار پر می‌کند، هفتاد دقیقه‌اش خارج (فالش) است! نمانده بود که دوست‌دارانش بی‌جانم کنند. دور از مزاح، ناظری در دهه شصت کارهایی فاخر بیرون داد، اندک اندک، در گلستانه، درس سحر، و بسیاری دیگر... ولی خارج می‌خواند، چه کنم اگر راست نگویم؟ هنرمندی گران است، ولی صدای از ته گلو با وسعت بسیار محدود، و فالشهای هر از گاه، به زیبایی آثارش لطمه می‌زند

باری، آخرین تصنیف استاد که تازگی منتشر شده، بر شعری از فریدون مشیری، زنده یادش، می‌توانید برش دارید (دانلود کنید) از اینجا
استاد شجریان: زبان آتش، نزدیک 8 مگابایت، 8 دقیقه و 20 ثانیه

و نوایی آسمانی که غروبهای ماههای رمضان، جوانی با آن سر شد، اینجاست
استاد شجریان، ربنا، 4 مگابایت، 4 دقیقه و 33 ثانیه

4 نظر

Anonymous ناشناس نوشته

Its Great!Thx

۱۶ شهریور ۱۳۸۸ ساعت ۱۱:۳۸  
Blogger Mostafa نوشته

پرسش ناشیانه‌ای است، امّا شاید شما بتوانید راهنمایی‌ام کنید.
خارج خواندن یک خواننده را چه طور می‌شود از سبک و آهنگش متمایز کرد؟

۱۶ شهریور ۱۳۸۸ ساعت ۱۲:۵۱  
Blogger فاریا پیربازاری نوشته

مصطفای عزیزم، درست (ژوست) یا خارج (فالش) خواندن یا نواختن هیچ ربط به سبک ندارد، به فرکانس مربوط است. برای مثال، وقتی لا نواخته شود باید فرکانس 440 هرتز ایجاد شود. اگر 439 یا 441 هرتز شود، خارج یا فالش است. البته گوش عادی یک هرتز اختلاف را تشخیص نمی‌دهد. توجه کنید که صدای خارج فرق دارد با غلط نواختن. اگر به جای لا نت سل بنوازیم اشتباه کرده‌ایم، ولی اگر انگشت ویولنیست مثلا، یک میلی‌متر جابه جا شود و در جای کاملا درست ننشیند، صدا فالش می‌شود

۱۶ شهریور ۱۳۸۸ ساعت ۱۳:۳۹  
Blogger Mostafa نوشته

خیلی ممنونم از توضیحتان.
حالا مشکل فقط کم‌یابی گوش‌های ورزیده است.

۱۶ شهریور ۱۳۸۸ ساعت ۲۲:۵۷  

ارسال یک نظر

خانه

Online dictionary at www.Answers.com
Concise information in one click

Tell me about: