دانیل استیل

دانیل استیل نویسنده نوولهای ساده اجتماعی مورد پسند همه از مرد و زن و پیر و جوان، نخستین بار با ترجمه رمان "پدر" توسط دوست گرامی هادی عادلپور به کتابخوانان ایرانی شناسانده شد. اما در کوتاه زمان، به دنبال استقبال بی نظیر خوانندگان، ترجمه های جلد رنگین آثارش، چنان که دانی، بازار را اشباع کرد

اما به سبب محدودیتهای نشر در ایران، شاید کمتر کسی تصویری از این نویسنده محبوب دیده باشد. لذاست که عکس فوق می تواند برای طرفداران خانم استیل دیدنی باشد

فرزندان موتزارت

شاید بازماندگان هیچ موسیقیدان بزرگی به اندازه موتزارت در پرده ابهام نبوده‌باشند

اگر شما هم مثل من در این مورد همیشه در تردید بوده‌اید، تصویر فرزندان او کارل توماس 14 ساله و فرانز زاور 7 ساله می‌تواند جالب توجهتان باشد. پرتره در سال 1798 یعنی 7 سال پس از وفات آهنگساز توسط هانس هنسن ترسیم شده که نشان می‌دهد فرانز احتمالا پس از فوت پدر متولد شده است

سیب آدم

ونکوور بهشت است، به باور من، ولی آدم سیب خورده و حوای سیب چین هم به وفور در آن یافت می شود

عکس زباله گردی را در کوچه پشتی دفتر کار من می بینید که با چه تخصص حیرت آوری روی لبه ظرف زباله دوتا شده تا بلکه بطری خالی بیابد و به ده سنت به فروشگاهها بدهد . چند بطری باید پیدا کند تا به حداقل دستمزد در این استان یعنی ساعتی 8 دلار برسد

تالار ارفه

در یک مراسم فراغت از تحصیل در تالار ارفه شهرمان شرکت داشتم، شاید به خاطر نوشته اخیر در مورد تالار رودکی، همه چیز را بی اختیار مقایسه می کردم

سوای سبک معماری ساختمان که بحث آن در حد من نیست و معماران را می طلبد، نکته ای که بیشتر حساب و کتابی در ذهنم برانگیخت، نسبت تعداد صندلی تالارهای کنسرت به جمعیت بود. تالار ارفه -- یا به لفظ فرنگی ارفیوم -- نزدیک 2800 نفر گنجایش دارد، و تالار رودکی به زحمت 600 نفر. تالارهای نظیر ارفه در این شهر به دست کم 3 می رسد، اگر سالنهای متوسط و کوچک را نشماریم. تالار رودکی در تهران منحصر به فرد است؛ و لطفا ایراد نفرمایند که تأتر شهر از قلم افتاد که سالن نمایشی است که برای کنسرتهای مجلسی استفاده می شود. ونکوور شهر سوم کاناداست با دو میلیون نفر، و تهران پایتخت و شهر اول است با بیشتر از ده میلیون جمعیت

مطلوب است تعیین نسبتی که دنبالش بودم

تالار رودکی - قسمت دوم

تالار اصلی سه طبقه بالکن تماشاچیان دارد و جلوی هر طبقه به شکل نیم دایره گچبری شده و63 چراغ دیواری کریستال در کل سه طبقه، به روشنایی لوستر بزرگ سقف کمک می کنند. لژهای این بالکنها با موکت خاکستری فرش شده و دیوارهای آنها با ساتن قرمز پوشانده شده است. در طبقه اول بالکن رو به روی صحنه اتاق مترجمان قرار دارد، و بالای آن جایگاه مخصوص سران است

شاید خالی از لطف نباشد با حسی نوستالژیکی به بهای بلیطها هم، به خصوص برای اطلاع جوان ترها اشاره کنم. ردیفهای اول تا نهم سالن پایین 30 تومان، ردیفهای عقب تر پایین و بالکن اول 20 تومان، بالکن دوم 10 تومان، و بالکن سوم 5 تومان. غیر از بلیطهای 30 تومانی، بقیه را می شد با کارت دانشجویی به نیم بها تهیه کرد. یعنی دانشجو می توانست برنامه هنرمندان بین المللی را با 25 ریال، کمتر از بلیط سینما که 30 ریال بود تماشا کند

باری، صحنه از چهار قسمت تشکیل می شود، اول سکوی ارکستر که در صورت لزوم در برنامه های باله و اپرا تا نزدیک سه متر پایین می رود. دو قسمت جانبی قادر به حرکت عمودی تا شش متر و حرکت مورب تا شش درجه است. و قسمت عقبی به ابعاد 40 در 10 متر مشتمل است بر یک سکوی مدور به قطر 10 متر که می تواند حول محور قائم بچرخد

ساختمان هفت طبقه پشت صحنه بیشتر به قسمتهای خدمات، دفاتر اداری، و سالنهای تمرین اختصاص دارد و سالن نسبتا بزرگتر طبقه چهارم گاهی برای برگذاری برنامه های مجلسی استفاده می شود و به سالن کوچک معروف است. طبقه ششم کتابخانه و مرکز اسناد است و طبقه هفتم رستوران هنرمندان است با یک تراس وسیع در قسمت شمالی آن

و سرانجام این شرح کامل نمی شود اگر اضافه نکنم که این تالار قبل از 1357 سوای هنرمندان گرانقدر ایرانی، بسیاری از اسطوره های جهانی هنر را به خود دیده؛ ویولون نوازانی چون هنریک شرینگ و روجیرو ریچی، پیانیستی چون کلادیو آرائو، رهبری مانند هربرت فون کارایان، و البته ارکستر مجلسی اشتوتگارت، فیلارمونیک برلن، گروههای طراز اول باله و اپرا، و حتی میم بزرگ جهان مارسل مارسو و بسیاری دیگر که فهرستش -- هر چند فقط به اتکای حافظه -- خود می تواند نوشته ای جداگانه شود. و به راستی که حضور در هر یک از این برنامه ها شانسی بود که در تمام عمر تکرار نمی شود

تالار رودکی - قسمت اول

بی مناسبت نمی دانم یک بار هم به جای شرح حال، شرح ساختمان بنویسم، ساختمانی که در رشد و بالندگی بسیاری از هنرمندانمان نقش دست اول داشته است

مجموعه تالار رودکی در سال 1336 در زمینی به مساحت 15700 مترمربع با زیربنای قریب به 4000 متر مربع احداث شد. ساختمان تالار مشتمل است بر دو زیرزمین، همکف، و ساختمانی 7 طبقه در پشت صحنه. در طبقه های زیرزمین غیر از موتورخانه و سالنهای تاسیسات مکانیکی و برقی، اتاقهایی برای استراحت هنرمندان طراحی شده. همکف تشکیل شده از درهای ورودی، تالار انتظار، رختکن، سرویسها، گیشه های بلیط، بوفه اصلی، و البته تالار اصلی تماشاچیان و جایگاه ارکستر. ده در ورودی در ضلع شمالی به طرف خیابان ارفع باز می شوند و تمام شیشه ای دوبل هستند

ارتفاع تالار انتظار همکف نزدیک 6 متر است و سقف آن گچبری و آینه کاری شده و 8 شاخه لوستر کریستال هر کدام با 31 لامپ روشنایی را تامین می کنند. کف آن با سنگ مرمر فرش شده و راهروها و پله های دو طرف را قالی آبی رنگ ساده بافت اصفهان پوشانده است

تالار اصلی با ابعاد حدود 18 در 20 متر شکل هذلولی دارد و 21 ردیف صندلی با روکش مخمل عنابی بافت کاشان را در خود جا داده است. گنجایش آن 580 نفر است. سقف آن در ارتفاع 19 متر از هذلولی های فلزی مشبک پوشانده شده و در مرکز آن لوستری مدور به قطر هفت متر از کریستال نصب شده که پشت آن تعدادی از نورافکنهای رو به صحنه جاسازی شده اند

پاسخ

پاسخ درست مسابقه چنان که در عکس می بینید این است

از چپ، نفر اول فرهاد مشکوة مدیر هنری و رهبر ارکستر سنفونیک تهران، نفر دوم پری زنگنه خواننده سوپرانو، نفر سوم مرحوم حسین سرشار خواننده باریتون، و نفر چهارم دکتر شاهین فرهت آهنگساز و استاد دانشگاه

چه کسی می تواند باور کند که 29 سال از این کنسرت گذشته، برای من که همه لحظه ها و تصویرهای آن چنان جلوی چشم است که گویی دیروز بود که 19 ساله بودم. وای که بر لب بحر فنا منتظریم ای ساقی، فرصتی دان که ز لب تا به دهان این همه نیست

مسابقه

چه خوب است که کسی نظری در مورد نوشته هایم ندارد. از دو حال خارج نیست: یا کارم در حد کمال است و نقص ندارد، لوحش الله، یا به قدری پرت و پلا می نویسم که اصولا کسی را رغبت خواندن نیست

بگذریم... از شما دوستان نازنین کسی هست که تصویرهای بالا را بشناسد؟ اگر بله، لطفا بنویسید و یک آفرین بزرگ جایزه بگیرید. بد نیست اضافه کنم این عکسها که روی پوستر یکی از برنامه های تالار رودکی بود، من را به سالهای طلایی زندگیم یعنی 1354 تا 57 برد و هم لذت بردم و هم غمگین شدم، خیلی

رولان گاروس

سرانجام دو هفته داغ تنیس دوستان در قلب پاریس به انتها رسید و روز شماری برای مسابقات بزرگ بعدی، ویمبلدون، که روز 20 ژوئن افتتاح خواهد شد شروع شد

در اوپن فرانسه یا مسابقات رولان گاروس، جوان 19 ساله اسپانیایی رافائل نادال در چهار ست بر ماریانو پیورتای آرژانتینی غلبه کرد. ولی مهم تر از این پیروزی، هم برای خود نادال و هم برای میلیونها علاقه مند در جهان، غلبه او بر فدرر، غول شکست ناپذیر دو سال اخیر بود که در نیمه نهایی مسابقه را در چهار ست واگذار کرد. بد نیست ذکر کنم از نظر من شکستی چون این برای فدرر که در ماههای اخیر با تبختری عجیب قدم به مسابقات می گذاشت بسیار آموزنده بود، یا می توانست باشد

در رشته انفرادی بانوان، ژوستین انن آردن بلژیکی در دو ست آسان بر مری پیرس فرانسوی پیروز شد. ژوستین پس از ماهها مصدومیت و دوری از مسابقات، در یک چهارم نهایی موفق شد تنیس باز محبوب 18 ساله، ماریا شاراپووا را شکست دهد

روز وست ونکوور

اولین شنبه ماه ژوئن روز وست ونکوور است

شهر وست ونکوور در سال 1912 در چنین روزی به طور رسمی تشکیل شد. به همین مناسبت هر سال از 9 تا 11 صبح کارناوالی در خیابان اصلی شهر، مارین درایو، به راه می افتد و بعد مراسم جشن در پارک امبل ساید با برپایی غرفه های موسیقی و رقص، بازارچه ها، و هم انواع خوردنی و نوشیدنی تا 4 بعداز ظهر ادامه می یابد. البته بد نیست توضیح دهم مقصود از انواع نوشیدنی فقط آبجو و شراب علاوه بر غیر الکلیهاست، آن هم در قسمتهایی خاص که با حصار از بقیه پارک جدا شده و ورود زیر 19 ساله به آن اجازه داده نمی شود. حتما می دانید که در این دیار نوشیدن الکل در سطح شهر ممنوع است و حتی مشروب خریده شده را فقط باید در صندوق عقب حمل کرد، که اگر نه مجازاتهای سنگین دارد. این هم از مظاهر شهر نشینی 90 ساله و تازه به دوران رسیدگی، در قیاس با تمدن 2500 ساله ما