تالار رودکی - قسمت دوم

تالار اصلی سه طبقه بالکن تماشاچیان دارد و جلوی هر طبقه به شکل نیم دایره گچبری شده و63 چراغ دیواری کریستال در کل سه طبقه، به روشنایی لوستر بزرگ سقف کمک می کنند. لژهای این بالکنها با موکت خاکستری فرش شده و دیوارهای آنها با ساتن قرمز پوشانده شده است. در طبقه اول بالکن رو به روی صحنه اتاق مترجمان قرار دارد، و بالای آن جایگاه مخصوص سران است

شاید خالی از لطف نباشد با حسی نوستالژیکی به بهای بلیطها هم، به خصوص برای اطلاع جوان ترها اشاره کنم. ردیفهای اول تا نهم سالن پایین 30 تومان، ردیفهای عقب تر پایین و بالکن اول 20 تومان، بالکن دوم 10 تومان، و بالکن سوم 5 تومان. غیر از بلیطهای 30 تومانی، بقیه را می شد با کارت دانشجویی به نیم بها تهیه کرد. یعنی دانشجو می توانست برنامه هنرمندان بین المللی را با 25 ریال، کمتر از بلیط سینما که 30 ریال بود تماشا کند

باری، صحنه از چهار قسمت تشکیل می شود، اول سکوی ارکستر که در صورت لزوم در برنامه های باله و اپرا تا نزدیک سه متر پایین می رود. دو قسمت جانبی قادر به حرکت عمودی تا شش متر و حرکت مورب تا شش درجه است. و قسمت عقبی به ابعاد 40 در 10 متر مشتمل است بر یک سکوی مدور به قطر 10 متر که می تواند حول محور قائم بچرخد

ساختمان هفت طبقه پشت صحنه بیشتر به قسمتهای خدمات، دفاتر اداری، و سالنهای تمرین اختصاص دارد و سالن نسبتا بزرگتر طبقه چهارم گاهی برای برگذاری برنامه های مجلسی استفاده می شود و به سالن کوچک معروف است. طبقه ششم کتابخانه و مرکز اسناد است و طبقه هفتم رستوران هنرمندان است با یک تراس وسیع در قسمت شمالی آن

و سرانجام این شرح کامل نمی شود اگر اضافه نکنم که این تالار قبل از 1357 سوای هنرمندان گرانقدر ایرانی، بسیاری از اسطوره های جهانی هنر را به خود دیده؛ ویولون نوازانی چون هنریک شرینگ و روجیرو ریچی، پیانیستی چون کلادیو آرائو، رهبری مانند هربرت فون کارایان، و البته ارکستر مجلسی اشتوتگارت، فیلارمونیک برلن، گروههای طراز اول باله و اپرا، و حتی میم بزرگ جهان مارسل مارسو و بسیاری دیگر که فهرستش -- هر چند فقط به اتکای حافظه -- خود می تواند نوشته ای جداگانه شود. و به راستی که حضور در هر یک از این برنامه ها شانسی بود که در تمام عمر تکرار نمی شود