واسنایر

چندی پیش رادیو سی‌بی‌سی کنسرتویی پخش کرد برای ارکستر زهی، از آهنگسازی آماتور. جلب توجه کرد، بسیار زیبا بود، بی توجه به آماتور و ناشناحته بودن مصنف اثر. گذشت، حتی نامش هم فراموش شد، تا امروز که ارکستر پاسیفیک باروک در آخرین برنامه فصل، کنسرتویی از این آهنگساز اجرا کرد، شنیدنی واقعا. لازم دیدم معرفی کنم این آهنگساز بی نام و نشان را که فقط بیست سال پیش کشف شد، بر دست موسیقی شناس آلمانی، آلفرد دانینگ

کنت یونیکو ویلم فان واسنایر به سال 1692 در خانواده‌ای متعین و اصیلزاده، دارای تیول کنت نشین متولد شد. ابتدا به تحصیل بازرگانی و حقوق پرداخت، ولی همزمان از فراگیری موسیقی نیز غفلت نکرد و با ثروت خانوادگی توانست محضر فان بلانکنبورگ را درک کند که از بزرگترین معلمان موسیقی زمان بود

فان واسنایر در سی ویک سالگی با لوچیا فان گوسلینگا ازدواج کرد، همسری که به او سه فرزند اهدا کرد. اندک زمانی پس از آن با ورود به حرفه اجدادی، با رتبه‌های بالا قدم به نیروی دریایی گذاشت و به تبع آن وارد تجارت و هم سیاست شد. بعد از آن در منتهای احترام و محبوبیت زیست و به سال 1766 با همان احترام و محبوبیت درگذشت

ولادت در خانواده اصیلزاده که پشت در پشت آدمیرالهای پادشاهی بودند، سبب شد واسنایر در حد آهنگسازی گمنام و آماتور باقی بماند. در واقع او زاده دورانی بود که وهن‌آور بود اصیلزاده‌ای به کارهای پست چون تصنیف موسیقی بپردازد، همان دوره‌ای که موسیقیدان غذایش را در آشپزخانه با خدمتکاران تناول می‌کرد. راه حلی که یونیکو پیدا کرد این که تصنیفاتش را به نامهای دیگران انتشار دهد، با عشقی که به موسیقی داشت، اهمیت نمی‌داد موسیقی خوب به نام که باشد، و این گونه بزرگواری البته گوهری کمیاب است

مشهورترین آثار او که با زیباترین کارهای موسیقیدانان شهیر پهلو می‌زند، شش کنسرتو برای ارکستر زهی است که با نام ویولن نواز معروف آن دوره، کارلو ریکیوتی تحت عنوان کنچرتی آرمونیچی (کنسرتوهای هارمونیک) انتشار یافت. دویست وپنجاه سال بعد، دست‌نوشته شش کنسرتو در آرشیوهای کاخ توئیکل که محل اقامت فان واسنایر بود کشف شد، همراه با یادداشتی مختصر به خط کنت آهنگساز به این مضمون

این کنسرتوها را درفرصتهای آزادی که دست می‌داد در فاصله سالهای 1725 تا 1740 تصنیف کردم و برای اجرا به ریکیوتی ویولن نواز و ارکسترش سپردم. آن گاه که هر شش کنسرتو تکمیل شد، ریکیوتی اجازه خواست آنها را (که آثاری نفیس می‌دانست) انتشار دهد. با امتناع من، چندین موسیقیدان دیگر را واسطه کرد تا سرانجام موافقت کردم شش کنسرتو با نامی دیگر، مثلا خود ریکیوتی منتشر شود. حتی پیشنهاد شد که اثر به من تقدیم شود که آن را هم نپذیرفتم. بعضی قسمتهای این کنسرتوها قابل تحملند، و بعضی دیگر مزخرف! اگر منتشر نشده بودند، یا اصلاحشان می‌کردم، که بعید می‌دانم فرصت کنم، یا محوشان می‌کردم

چه خوش شانس بودیم موسیقی دوستان سده بیست ویکم که این کنسرتوهای زیبا باقی ماندند و هم پرده از راز مصنفشان برداشته شد

Count Unico Wilhelm van Wassenaer
Concerti Armonici
Part of Concerto No. 5 in F Major 678 Kb 1:26 Mins