غلط یا به سلیقه

قصد داشتم دیگر از نحوه نگارش نامنسجم و گاه غلط در نشریه موسیقی "گفت وگوی هارمونیک" بگذرم به تسامح، تا بتوانم از نوشته‌های تک وتوک مفید آن استفاده کنم و لذت ببرم. مسؤولان این مجله گفته بودندم که نوشته‌ها بر دست نویسندگان گوناگون تهیه می‌شود و لذا تنوع شیوه نگارش بسته به سلیقه‌هاست. تردید دارم که این تنوع در یک نشریه واحد قابل قبول باشد و مثلا یکی "می" استمرار یا نشانه جمع "ها" را بچسباند و دیگری جدا بنویسد، دستورهای فرهنگستان در همه این موارد صریح و روشن است. اما گیرم چسباندن "می" سلیقه‌ای باشد، مثل همه کارهای دیگر مدل ایرانی، مثل رد شدن از عرض خیابان که سلیقه‌ای است و از هر جا میلمان باشد رد می‌شویم. ظن غالب آن است که "اغلب" را "اقلب" نوشتن، مثلا، دیگر به سلیقه ربط ندارد

اول آن که نویسنده این مطلب معلوم نیست، بعید می‌دانم که کار نویسندگان مجله باشد که یقین دارم در این حد کم اطلاع نیستند. اما بعد، غلطها را ببینید و قضاوت کنید

فبریه به جای فوریه، توضیع به جای توزیع، اقلب به جای اغلب، متدول به جای متداول، میافزید به جای می‌افزاید، و خواند پرداخت به جای خواهد پرداخت، این از املا. اما از ترکیبهای نگارشی

"... میتوانند تقریبا هر صدای تولید شده به وسیله هر ساز یا صدای انسانی را فورا تحریر کرده و بنوازند..." اولین بار است که می‌شنوم یا می‌خوانم "تحریر کردن"، نمی‌فهمم یعنی چه

"... ضمن تشریح ساز تمبک، توضیحاتی درباری الگو های ریتمیک که در موسیقی سنّتی به کار میروند پرداخت..." توضیح هرگز پرداختنی نبوده و نیست، دادنی است

"... به اجرای گوشه هایی از دستگاه شور که با ارائه مثالهای مکتوب از قابلیت های موسیقی سنّتی ایرانی همراه بود؛ نیز به سئوالات دانشجویان پاسخ دادند..." اتفاقا اینجا "به اجرا" پرداختنی است که حذفش کرده‌اند و بالاخره معلوم نیست به اجرا چه

"... گوشه هایی از مقدمه ردیف آوازی در دستگاه شور را به همراهی نی همخوانی نمود..." به همراهی همخوانی نمود؟! چه کار عجیبی نمود

اما بامزه‌ترین قسمت داستان آنجاست که به چهار وبسایت رجوع داده شده برای "...اطلاعات بیشتر در مورد این برنامه..." و نه آشنایی بیشتر با نوازندگان برنامه. در هیچ یک از چهار مرجع کلمه‌ای در مورد این برنامه نیست! سهل است، حتی در وبسایت مدرسه جولیارد اگر بر روی برنامه‌های دوم فوریه کلیک کنید همه چیز می‌بینید الا برنامه کذا

دوستی سالها پیش می‌گفت مهندسان آبرو و حیثیت حرفه‌ای را با قاشق چایخوری جمع می‌کنند، حیف است با کاسه دور ریزندش. تعمیم این سخن قصار به غیرمهندسان هم درست می‌تواند باشد