آنتی بیوتیک

نمی‌دانم این همه که ادعا می‌کنیم از همه دنیا سریم، و به خصوص در پزشکی از خیلی جاها جلوییم، این داستانها را چه طور تعبیر و تفسیر کنم

اول، سه و اندی سال پیش که آمدیم این سر دنیا، اولین باری که دخترم آنژین شد، رفتیم پیش پزشکی که از قضا ایرانی بود و بعد شد پزشک خانوادگیمان، منتها طبق معمول با شرط و شروط دخترم که آمپول نه! خانم دکتر بعد از معاینه پرسید به پنی‌سیلین حساسیت داری، و من بلافاصله پرسیدم آمپول؟! پاسخ این بود که مسلما نه، اینجا مدتهاست این وحشی‌بازیها (آمپول) منسوخ شده. بالاخره کار با پنج قرص فیصله یافت

دوم، اینجا دو مدل آنتی بیوتیک داریم که حتما تجویز هر کدام شرایطی دارد. یکی آپوآموکسی‌سیلین(1) که مثل ایران تعدادش زیاد است و مصرفش هفت تا ده روز طول می‌کشد. ولی تاکید بر این است که روزی سه بار مصرف شود، بدون نیاز به وقت نگه داشتن! تعجب می‌کنم چرا اطبای ایران هنور مریض را زجر می‌دهند که حتما باید شش یا هشت ساعت یک بار مصرف شود. یعنی هنوز (لا اقل چهار سال پیش که من ایران بودم) باید شماطه کوک کرد و نیم شب بیدار شد برای دارو! نمی‌فهمم این درست است یا آن

مدل دوم اصلا مشکل مصرف طولانی را هم ندارد. این قرص که کوآزیترومایسین(2) است، دو تا با هم روز اول و بعد روزی یکی تا سه روز مصرف می‌شود. بگذریم که این پنج قرص حدود شصت دلار قیمت دارد

باری، دوستان طبیب در ایران، نمی‌خواهند تکانی به این روشهای عصر حجری بدهند؟ یا من را روشن کنند که اشتباه می‌کنم. اسم کامل داروها را هم نوشتم که راه را برای بررسی دوستان باز کنم

(1) APO-AMOXICILLIN
(2) CO-AZITHROMYCIN