ستاره‌ای متولد شد

مدتی بود بازيکنی را می‌جستم و نمی‌يافتم که بتواند جای آغاسی را به عنوان بازيکن محبوبم بگيرد. فدرر در بازی جادوگر عجيب و غريبی است که کمتر نظير داشته، ولی بسيار بی‌ادب است و به شدت دچار عجب و خودپسندی. راديک خوش‌اخلاق است و حس کميک خوبی دارد، ولی در بازی جز هرازگاهی که جرقه‌ای می‌زند قابل دل سپردن نيست. نادال بعد از پيروزی بر فدرر در رولان گاروس اميدی به دلم نشاند، ولی فروغش کوتاه مدت بود، به علاوه خرافاتی بودنش، از جمله مرتب ور رفتن با لبه جوراب و ميزان کردن بطریهای نوشيدنی، از نظر انداختش. در ضمن در باختها نشان داد که چندان خوش‌اخلاق نيست

اما... دو سال قبل به نظرم رسيد که جوان خوش‌اخلاق، مؤدب، وخوش‌تيپی را يافتم که بازی فوق‌العاده خوبی هم داشت، ولی نيامده غيب شد. جيمز بليک را می‌گويم. تا حالا که فهميدم با مشکلهايی چون بيماريهای طولانی و بعد هم فوت پدر روبه‌رو بوده، ولی درمسابقه‌های آزاد ايالات متحد بازگشته، بازگشتنی

حالا اگر هر آينه آغاسی راکتها را جفت کند و به ديوار بياويزد، کسی را دارم که "فن" او باشم. ولی در بازی پريشب بليک – آغاسی به‌راستی حيران بودم که طرف کدام هستم. به هر حال زيباترين بازی بود که در سالهای اخير ديده‌ام. ديدنی، سريع (پنج ست در کمتر از سه ساعت، چرا که هيچکدام بعد از هر توپ حوله از توپ جمع‌کن نمی‌خواست!)، و بسيار تميز، که مقصودم از اين آخری خوش‌اخلاق بودن هر دو بازيکن است، که ظاهرا تنها کسانی هستند که اعتراض به داور، بد و بيراه به خود گفتن، و راکت به زمين زدن و شکستن بلد نيستند