دستور (7) سه پایهتردید نیست، حمل دائمی سه پایه عذاب است. با این حال عکاسان حرفه‌ای ضرب‌المثلی دارند، می‌گویند با سه پایه ازدواج کنید. راست است، همه جا سه پایه را همراه داشته باشید
اول این که باز کردن سه پایه و تراز کردن آن و نصب دوربین فرصتی به شما می‌دهد که تا به سایت می‌رسید شروع نکنید به کار، قدری دور و اطراف را ورانداز کنید تا بهترین زاویه دید را پیدا کنید
دوم، کلید عکس واقعا شفاف (که از این پس شارپ می‌گویم، معادلی برایش ندارم) سه پایه است، حتی در نور روز، و حتی در عکاسی باز (با لنز واید) و حتی با زمان شاتر فوق کوچک در حد هزارم ثانیه
به طور معترضه، در جای دیگر هم گفته بودم، عکاسهای حرفه‌ای زمان شاتر را سرعت شاتر می‌گویند، اگر مایلید مثل آنان باشید. اما از نظر فیزیکی کمیتی که دیمانسیون زمان دارد و واحد ثانیه، نمی‌تواند از جنس سرعت باشد. با یک عکاس مطرح کردم این را، گفت اگر فرض کنی که یک بار باز شدن شاتر در مثلا صدم ثانیه مقصودمان است، آن گاه واحد این عدد می‌شود یک صدم بار در ثانیه، دیگر ذهن فیزیکی تو اذیت نمی‌شود از این که این کمیت سرعت گفته شود! برای من جا نیفتاد، خواننده خود تصمیم بگیرد که چه بگوید. فقط توجه کنید اگر مایلید از عکاسان تبعیت کنید سرعت بالا و پایین بگویید، نه زیاد و کم. یک هزارم ثانیه (زمان کم یا کوچک) سرعتی بالاست و یک ثانیه (زمان زیاد یا بزرگ) سرعتی پایین است در اصطلاح عکاسی. ذهنتان را به هم ریختم؟ می‌دانم، همه دوستان و اطرافیان شکایت دارند از این بابت
باری، جایگزین سه پایه می‌تواند تک پایه باشد. بعضی جاها از قبیل استادیومهای ورزشی و موزه‌ها، پهن کردن سه پایه را اجازه نمی‌دهند، می‌تواند مخل رفت و آمد باشد. در این صورت می‌شود از تک پایه استفاده کرد، بی‌شک ثبات سه پایه را ندارد، ولی از هیچ بهتر است. به خصوص در موزه‌هایی که اجازه فلاش زدن هم نیست و باید به نور کم اکتفا کرد. بگذریم که در بعضی موزه‌ها اصلا عکاسی ممکن است مجاز نباشد
اگر جایی بی سه پایه ماندید و سخت به آن احساس نیاز کردید، از ثابت کننده‌های اطرافتان استفاده کنید، مثل دکه روزنامه، دسته صندلی، سقف یا صندوق ماشین، لبه شیشه پایین کشیده ماشین، و دهها نوع پایه دیگر
دستور (8) زاویه‌های غیرعادی
بیشتر عکسها از تراز چشم گرفته می‌شوند، شاید عادتی است مانده از روزگاری که مونیتوری وجود نداشت، هر چه بود چشمی بود و بس. ولی حالا که مونیتور اضافه شده به دوربینهای دیجیتالی، سعی کنید (ناخودآگاه) دوربین را بالا نگیرید فقط، ترازها و زاویه‌های دیگر را هم امتحان کنید. دستور 5 از قسمت 2 که یادتان هست... عکس بگیرید، زیاد، از همه زاویه‌ها. کادر را مورب ببندید و تجربه کنید دوستش دارید یا نه
اگر به پاریس بروید و عکسی از برج ایفل نگیرید و برگردید، طعنه و تمسخر دوست و آشنا نصیبتان خواهد بود. اگر هم بگیرید، دوست دارم گوشه‌ای از برج را نشان دهید که گرفته نشده باشد، تازه باشد، در کارتهای پستال تجاری نباشد. تنها کاری که می‌توانید بکنید تجربه زاویه‌های تازه است با مخلفات! برف، نورهای رنگی در مراسم خاص، رنگ خاصی از آسمان یا شکل خاصی از ابرهای زمینه، و دهها امکان دیگر
یک پیشنهاد عجیب! وقتی به ساختمانی یا بنایی یا هر سوزه دیگری می‌رسید و شروع می‌کنید به گرفتن عکسهایتان، این را هم امتحان کنید: روی زمین بخوابید و سوژه را رو به آسمان بگیرید... چطور است
دستور (9) فلاش در روز
یکی از بهترین موارد مصرف فلاش، در روز روشن و به خصوص زیر نور درخشان خورشید است. عجیب است؟ شرح می‌دهم
وقتی در وسط روز زیر نور شدید آفتاب عکس می‌گیرید، سایه روشنهایی که روی سوژه می‌افتد آن را زشت می‌کند، به خصوص اگر پرتره صورت موضوع عکس باشد. با فلاش زدن در این موارد، نور روی سوژه یکنواخت می‌شود. به این تکنیک می‌گویند فلاش پرکننده
قشنگ‌ترین کاربرد فلاش پرکننده در عکسهای رو به آفتاب است. تا وقتی آماتوری عکس می‌گیریم، روزی چند بار می‌شنویم که آفتاب باید پشت عکاس باشد. غلط است! اولین اشکال، طفلک سوژه باید مرتب پلک بزند یا لبها و همه صورتش را کج و کوله کند تا نور مستقیم آفتاب آزارش ندهد. دوم، سایه‌هایی که زیر چانه و بینی و چشمها می‌افتد بسیار زشت است. سوم، نور آفتاب پشت سر سوژه موهای او را درخشان و رنگین می‌کند. فقط بسته به ارتفاع آفتاب، این نوع عکس می‌تواند عادی یا شبحی (سیلوئت) باشد. اگر دوربین را برای نور زیاد پشت سوژه تنظیم کنید، بدون فلاش سیلوئتهای قشنگ خواهید داشت و با فلاش پر کننده عکسهای استثنایی با سالهای نوری فاصله از کار آماتوری
برای استفاده از فلاش پرکننده کافی است فلاشتان را از اتوماتیک خارج کنید و روی همیشه روشن بگذارید. به همین دلیل بعضی عکاسهای حرفه‌ای این تکنیک را فلاش اجباری هم می‌گویند
تنها نکته‌ای که باید اضافه شود، اگر دوربین یا فلاشتان امکان تنظیم شدت نور دارد، می‌توانید نور فلاش را قدری کم و زیاد کنید و امتحان کنید ببینید با چه شدتی نور فلاش اجباری با نور طبیعی اطراف سوژه هماهنگی بیشتر دارد، به این ترتیب سفیدی بی‌روح نور فلاش را تقلیل خواهید داد
شاید همین جا بهترین جاست برای افزودن این شگرد، اگر مثل من نور سفید فلاش را دوست ندارید، دیفیوزرهایی برای نصب کردن جلوی فلاش هست با قیمت ارزان، نور را پخش می‌کند و این چند فایده دارد، سفیدی بی‌روح نور فلاش کم می‌شود، سایه‌های خیلی تند و زشت پشت سوژه ملایم‌تر می‌شود، و در کل نور حاصل قشنگ‌تر است. اگر به هر دلیل مایل نیستید دیفیوزر فلاش بخرید، یک ورق کاغذ کالک یا دو سه برگ دستمال کاغذی هم کار دیفیوزر را به خوبی می‌کند. فقط دقت کنید کاغذ یا دستمال به فلاش نچسبد، حرارت حاصل در فلاش می‌ماند و آن را می‌سوزاند. پنجاه میلی‌متر فاصله خوب است
دستور (16) انعکاس نور
